จำเรียงรักษ์อักษรผ่านกลอนกาพย์
|
เพราะซึ้งซาบรสกวีศรีสยาม
|
"สุนทรภู่"ครูกลอนกระฉ่อนนาม
|
ทั่วเขตคามใครอ่านซ่านอารมณ์
|
| ทั้งแว่วหวานตาลหยดจนมดไต่ | โอดอาลัยโศกเศร้าเคล้าทุกข์ถม |
| ไหลลดเลี้ยวทะเล้นล้อโลมลม | พอกเพาะบ่มสั่งสอนแทรกซ้อนธรรม |
| เสริมคติชี้นำย้ำให้คิด | เมื่อชีวิตตกยุคทุกข์กระหน่ำ |
| บอกสาเหตุเจตนาพาระกำ | คนอ่านนำประยุกต์ใช้ได้ทุกครา |
| ยอดนิราศปราชญ์นิทานคนขานกล่าว | จินตกวีเรื่องราวจนกังขา |
| ไม่เคยพบไม่เคยเห็นเป็นบุญตา | กลับเกิดมาชี้ชัดปัจจุบัน |
| ซึ้งพระคุณครูกลอนที่สอนศิษย์ | จึงอุทิศใจกายหมายมุ่งมั่น |
| สืบอักษรกลอนครูอยู่นิรันดร์ | แพร่วงวรรณศาสตร์ศิลป์ทั่วถิ่นไทย |
| ครูภาทิพ มิถุนายน ๒๕๔๘ |
